Kiedy pojawiły się okulary przeciwsłoneczne?

Nowoczesne okulary przeciwsłoneczne coraz częściej postrzegane są jako dodatek, który pozwala uzupełnić stylizację. Cóż, nasi przodkowie przypisywali im zupełnie inne funkcje. Niektórzy szukali ochrony przed tym, co widzieli w przyciemnianych i kolorowych soczewkach, inni mieli nadzieję wykorzystać je do przedłużenia młodości. Te i inne interesujące fakty na temat okularów znajdziesz w tym artykule.

Kto wynalazł okulary przeciwsłoneczne?

Niezawodnie wiadomo, że faraonowie używali analogu okularów przeciwsłonecznych. Potwierdzenie tego znaleziono w grobowcach władców starożytnego Egiptu. Kolorową soczewkę wynalazł po raz pierwszy James Askew.. Stało się to w roku 1752. Nawiasem mówiąc, nowy produkt nie zainteresował opinii publicznej. W całym swoim życiu i karierze optyka Askew sprzedał tylko 2 pary. Cóż, funkcjonalne i bezpieczne okulary przeciwsłoneczne pojawiły się dopiero w XX wieku. Ich „narodziny” kojarzone są z 2 firmami:

• Bauscha + Lomb;
• Polaroid.

Pierwszy producent jest pionierem w dziedzinie okularów przeciwodblaskowych.Drugi wymyślił soczewki polaryzacyjne, które filtrują poziome fale świetlne i promienie odbite od powierzchni.

Historia wyglądu

W grobowcu Tutanchamona archeolodzy znaleźli urządzenie, które niejasno przypomina współczesne okulary. Zamiast szkła w tym projekcie zastosowano najdoskonalszy szlif szmaragdu. „Soczewki” połączono za pomocą płytki z brązu – najwyraźniej pełniła ona rolę „mostka” oprawki i noska. Brakowało ramion.

Ważny! Szmaragd nie został wybrany przypadkowo. W wielu religiach przedchrześcijańskich przypisywano temu kamieniowi właściwości mistyczne. Według starożytnych Helladyjczyków jego najbardziej „skromną” funkcją jest złagodzenie widzianego wydarzenia. Ta właściwość została szczególnie doceniona przez widzów, którzy regularnie uczestniczyli w śmiertelnych bitwach na arenie. Wiadomo na pewno, że Neron, miłośnik krwawych walk bez zasad, posługiwał się czymś w rodzaju lorgnety ze szmaragdem.

Poprzednicy nowoczesnych okularów cieszyli się zainteresowaniem mieszkańców wszystkich mniej lub bardziej rozwiniętych krajów położonych w ciepłym klimacie. Starożytne Chiny, Japonia, Indie - w każdym stanie wysocy rangą ludzie starali się chronić oczy przed palącym słońcem.

Paradoksalnie o tym samym marzyli także rdzenni mieszkańcy Dalekiej Północy. Oślepiły ich promienie odbite od zaśnieżonej powierzchni. To prawda, że ​​​​w przeciwieństwie do Greków i Egipcjan rozwiązali problemy optyczne nie kosztem kamienia szlachetnego, ale z bandażami na twarz. Takie akcesorium nie przyciemniało światła ani nie filtrowało promieni, a jedynie zmniejszało wielkość odbieranych fal świetlnych ze względu na wąską szczelinę obiektywu.

Z nazwą związany jest dalszy rozwój urządzeń optycznych do ochrony przeciwsłonecznej Jamesa Askewa. Udało mu się zdobyć niebieską soczewkę. Jednak współcześni nie skorzystali z jego osiągnięć. I Dopiero w epoce kampanii napoleońskich zrodził się pomysł urządzenia umożliwiającego widzenie przy dobrej pogodzie. Bonaparte, któremu później nie udało się ochronić swojej armii przed mrozem, dzięki prekursorowi nowoczesnych okularów przeciwsłonecznych udało się „podbić” słońce i wygrać afrykańskie wojny. To prawda, że ​​​​projekt używany przez żołnierzy wielkiego dowódcy wyglądał bardzo dziwnie. Szkło było dymione i dodatkowo lakierowane od góry.. Przez taką barierę nie było widać tylko blasku słońca, ale także otaczających obiektów.

Przez cały XIX wiek optycy nieustannie udoskonalali prace Askewa. W rezultacie ich sukcesami zainteresowali się arystokraci i urzędnicy państw europejskich. Pierwsi zaczęli kupować dla siebie niezwykłe okulary, drudzy uruchomili produkcję urządzeń optycznych i zaopatrywali w nie swoje armie.

Opisane wydarzenia miały miejsce na przełomie XIX i XX wieku, w epoce przemian. To wtedy pojawiły się i były aktywnie udoskonalane różne rodzaje transportu, w tym samochody i samoloty. Pierwsi kierowcy i piloci musieli nosić okulary przeciwsłoneczne (musieli chronić oczy przed wiatrem i drobnymi śmieciami, problem słońca zniknął w tle). Inaczej mówiąc, postęp technologiczny to ten, który przeniósł okulary z kategorii „rzecz zmiękczająca to, co się widzi” do kategorii „przyrząd niezbędny, obowiązkowy element wyposażenia”.

W warunkach plażowych akcesorium zaczęto używać nieco później. W 29 roku Sam Foster Grant wpadł na pomysł zaoferowania nowego produktu pływakom i plażowiczom. Zrobił to nie wychodząc z kasy, czyli na samym wybrzeżu.

dobrze więc modny akcent okularów pojawił się w okresie panowania i upadku Hitlera. W tym czasie przemysł tkacki podupadał i był nastawiony na produkcję mundurów wojskowych, więc projektanci bez zbędnych ceregieli intronizowali styl militarny. W trend ten wpisują się także okulary, „niezbędne urządzenie” pilotów, żeglarzy i kierowców wojskowych. Od tego czasu to akcesorium stało się czymś więcej niż tylko atrybutem wakacji na plaży czy urządzeniem chroniącym oczy.

Jak zmieniły się okulary od starożytności do czasów współczesnych?

Pierwsze prawdziwe okulary były dość masywne i ciężkie. Nowoczesne wersje często prawie nic nie ważą, ponieważ z pewnymi wyjątkami nie zawierają szkła, ale soczewki wykonane z superlekkiego materiału.

Funkcjonalność i mity z nią związane

Pierwsze szklanki mieszkańców północy działały poprzez zmniejszenie prześwitu. Niewiele światła wpadało do oka, dzięki temu człowiek nie jest ślepy na obfitość bieli i promieni odbitych od śniegu. Cóż, Grecy i mieszkańcy niektórych innych krajów przypisywali okularom bardziej mistyczne właściwości niż praktyczne. Dlatego mieszkańcy starożytnej Japonii wierzyli, że urządzenia chroniące oczy przed słońcem pomagają im zapobiegać starzeniu się.

Europejscy optycy XVIII i XIX wieku również kładli nacisk na medyczne walory kolorowych okularów przeciwsłonecznych, jednak ich przypuszczenia dotyczące korekcyjnych właściwości okularów żółtych nie znalazły potwierdzenia. Nowoczesne akcesoria mogą być bardzo przydatne (takie produkty chronią przed agresywnym działaniem promieni UV, drobnymi odłamkami i niebezpieczeństwami wynikającymi ze słabej widoczności podczas złej pogody lub dużego nasłonecznienia), i szkodliwe (takie akcesoria męczą oczy i zakłócają percepcję obrazu). Jedyną różnicą pomiędzy pierwszą a drugą opcją jest możliwość doboru odpowiednich okularów.

Ważny! Chociaż żółte nie nadają się do korekcji wzroku, wymaga to soczewek z dioptriami, nadal mają użyteczną jakość. Zwiększają kontrast obrazu.

Projekt

Wszystkie nowoczesne popularne oprawy zostały wynalezione w XX wieku.. Wcześniej soczewki umieszczano w konstrukcjach drewnianych, tekstylnych, stalowych i bandażach. W tamtych czasach nie zastanawiano się zbytnio nad pięknem takiego przedmiotu, głównym zadaniem było trzymanie pomalowanego szkła. Cóż, pierwsze modne opcje - powszechne na początku XX wieku - zostały wykonane ze skorup żółwi. Były to już naprawdę umiejętnie wykonane urządzenia, ale ciężkie i bardzo drogie.

Soczewki są stale udoskonalane po dziś dzień.. Co więcej, paradoks polega na tym, że znane nam i najpopularniejsze szkło czarne powstało później niż niektóre okulary kolorowe. Na przykład zielony i niebieski.

Interesujące fakty na temat pojawienia się popularnych ram naszych czasów

• Lotnicy. W latach 30.–40. W XX wieku na zlecenie rządu działało wiele amerykańskich firm specjalizujących się w produkcji oprawek i soczewek. Według niej zaopatrywali pilotów i marynarzy w specjalny rodzaj okularów. Model ten nazwano AN6532. Wraz z panowaniem stylu militarnego na wybiegach mody, szczyt popularności przypadł na lata 40. i 50. XX wieku. Okulary 20 V – AN6532 nie są już domeną wojska. Zaczęli je nosić cywile, którzy zastąpili alfanumeryczny skrót wygodną nazwą „lotnicy”.
• Weifery. Pierwsze okulary niemetalowe. Plastikowe ramki pojawiły się 20 lat po wynalezieniu lotników.
• Panto. 3 kraje podają się za „twórców” tego modelu. Nie wiadomo, gdzie właściwie wynaleziono pantosy – we Francji, Anglii czy Ameryce. Warto również zauważyć, że takie okulary były dostarczane żołnierzom i oficerom podczas II wojny światowej.Nosili je także najwyższe szeregi nazistowskich Niemiec.
• Kurki. Współczesne dziewczyny i koneserzy branży modowej kojarzą modelkę z kultowymi hollywoodzkimi aktorkami z początku połowy ubiegłego wieku, ale rodzimi rockmani, którzy żyli w latach 80. i 90., wiedzą, że lisy to okulary Tsoi. A po „okulary Tsoi” ustawiały się ogromne kolejki. To było największe marzenie.
• Browlinery. W rzeczywistości jest to zmodyfikowana wersja lotników. Szczyt popularności osiągnęła w latach 50.
• Tishydy. Wiele osób ma silne skojarzenie między idealnie okrągłymi okularami a Harrym Potterem. Tak naprawdę to Johnowi Lennonowi możemy podziękować za powszechne użycie tej ramy. To właśnie jego miłość do tishades stała się podstawą ich popularności.

Ciekawy! Mamy dług wdzięczności wobec Johna Lennona nie tylko za spopularyzowanie odcieni tee, ale także za stworzenie radykalnie przyciemnionych soczewek. Co prawda brał w tym udział jedynie pośrednio, ale bez niego Yoko Ono, wdowa po nim, nigdy nie pomyślałaby o nieprzeniknionym szkle. Dokładniej, nie miałaby powodu (śmierć męża).