Powracająca moda na masywną biżuterię do uszu potwierdza, że ludzkie uszy są w stanie znieść naprawdę wiele! Oczywiście 5 kg to ciężar nie do pokonania dla każdego płatka ucha, ale mimo to uszy są w stanie wytrzymać stosunkowo duży ciężar. Czym są masywne kolczyki, jakie miejsce zajmują w historii mody, czytaj dalej.
Które kolczyki są uważane za ciężkie?
Przez ciężkie kolczyki rozumiemy przedmioty ważące powyżej 11 gramów. Istnieją dwie odmiany:
ciężki - do 15 gramów;- superciężki – od 20 gr.
Już pierwsza odmiana jest wyraźnym przejawem poświęcenia w imię piękna – zarówno dla jubilera, jak i posiadacza arcydzieła! Z reguły taka para jest bogato zdobiona kamieniami szlachetnymi, którego ciężar przekracza ciężar metalu. Jeśli nie ma kamieni, cała kompozycja zwisa na ramiona. Nikomu nie przyszłoby do głowy zakładać je poza wieczornymi wydarzeniami.
Ważny! Zdecydowanie nie zaleca się noszenia masywnej konstrukcji w uszach przez dłużej niż 6 godzin!
Drugi przypadek dotyczy albo kategorii antyków, albo opcji wybiegu.Coś takiego można nosić bez uszkodzeń tylko przez bardzo krótki czas.
Ciekawy! W dawnych czasach ciężar ciężarków noszonych w uszach sięgał setek gramów: kompozycje wielu kamieni ułożonych w misterne wzory podkreślały bogactwo i status właścicieli biżuterii. Aby ucho to wytrzymało, kolczyki damskie zawiązano nitką, częściowo zmniejszając obciążenie.
Trochę ciekawa historia ciężkich kolczyków
Oczywiście ludzkość nauczyła się nosić masywne przedmioty w uszach już w okresie „dzieciństwa”. Podobne tradycje obserwuje się wśród przedstawicieli ludów Afryki i Oceanii, „utkwionych” w epoce kamienia: zarówno mężczyźni, jak i kobiety noszą ciężkie uprzęże, które sprawdzają zdolność płatków uszu do rozciągania. Im dłużej, tym piękniej!
Piękności starożytności również nosiły masywne kolczyki. Wysoki status podkreślały wisiorki ozdobione perłami i wzorzystymi krążkami. Do V wieku pne mi. dekoracje stały się jeszcze większe i bardziej złożone - przyczepiano do nich łańcuchy, kamienne kwiaty i różne figurki.
W średniowieczu, wraz z upowszechnieniem się tradycji zakrywania głowy, znaczenie kolczyków znacznie spadło. Nosili je wówczas mężczyźni, zresztą z określonych warstw społecznych: przedstawiciele kręgów złodziei, marynarze, Cyganie. Renowację dekoracji zakończono w XV wieku. Znowu zaczęto nosić nieporęczne akcesoria, na przykład w postaci kamiennej lub perłowej gruszki.
Ciekawy! Płótno holenderskiego malarza J. Vermeera „Dziewczyna z perłą” jest najjaśniejszym przykładem renesansowej mody na biżuterię.
Nowe czasy rozszerzyły możliwości projektowe producentów kolczyków. Od czasów Ludwika XIV do klasycznych materiałów – metali szlachetnych i kamieni, dodano drewno, kość słoniową, macicę perłową i skorupę szylkretu. Pojawiły się także nowe pozycje:
- girandole - projekt trzech wisiorków;
- żyrandol - składa się z licznych ruchomych zawieszek;
- briolé – wisiorki, które wesoło kołyszą się przy najmniejszym ruchu.
Ogólnie zaobserwowano prosty wzór - im niższy dekolt sukienki, tym dłuższe kolczyki. Kokardki pod uchem, długie „krople”, kamee z wisiorkami – wszystko to można było zobaczyć u pań z epoki rokoka i klasycyzmu.
Ruś nie pozostawała w tyle za Europą: aż do XVI wieku. Wszędzie noszono „Colty”, noszone na ramionach za uszami na opasce na głowę - moda na przekłuwanie uszu nie była jeszcze znana. W XVIII wieku szlachcianki przyjęły zwyczaj noszenia w uszach masywnych ptaków i kokardek od zagranicznych piękności, podczas gdy dziewczęta po prostu radziły sobie z małymi rzecznymi perłami zebranymi i nawleczonymi na drut.
Fundusz Diamentowy Rossi przechowuje wiele artefaktów z tego okresu. Wiele z nich jest wyposażonych w specjalne ucho, które podtrzymuje konstrukcję od góry na wzór nowoczesnych nauszników – w przeciwnym razie nawet najpotężniejsze ucho nie byłoby w stanie tego wytrzymać!
Ciekawy! Powiedzenie „Za drogiego przyjaciela i kolczyk z ucha” pojawiło się za czasów Pawła I: gdy odprowadzano ukochaną osobę na wojnę, dziewczęta dawały jej kolczyki jako talizman.
Najbardziej masywne modele kolczyków w modzie
Współcześni jubilerzy nie pozostają w tyle za swoimi poprzednikami w odważnej wyobraźni - najbardziej misterne kształty i nieoczekiwane materiały wkraczają do akcji!
Niezwykły kształt można nadać całkowicie tradycyjnym materiałom – posypka z opali, kryształu czy bursztynu nagle przybiera kształt żyrandola! A klasyczne perły urosły do gigantycznych rozmiarów – im większe, tym modniejsze.- Moda na rockowe akcesoria urozmaiciła także świat sztucznej biżuterii – kopia gitary elektrycznej w uszach modelki ubranej w skórzaną kurtkę wygląda chwytliwie i odważnie, tworząc seksowny, odważny wizerunek.
- Często pojawiają się obrazy ze świata zwierząt - w uchu może pojawić się figurka konia lub skrzydła ptaka.Popularne są owady i gady.
- Geometria znów jest aktualna – trójkąty, sześciany, kule przerażających rozmiarów kołyszą się w czasie wraz z krokami paradujących modeli.
- Szczególnie eleganckie są produkty wykonane z roztopionego metalu: pod wpływem wysokich temperatur materiał topi się, przybierając fantasmagoryczne formy.
Rada! Moda na asymetrię przeniosła się także do biżuterii kostiumowej – pojedyncze kolczyki są modniejsze niż kiedykolwiek. Ich główną cechą jest chwytliwość. Frędzle cieszą się szczególnym szacunkiem.
Niebezpieczne dekoracje
Głównym problemem traumatycznej biżuterii pozostaje jej ciężkość - cierpią na tym płatki uszu, a dziury w nich stają się niepokojąco duże. Istnieje również duże prawdopodobieństwo, że wystające części zahaczą o ubranie, a w konsekwencji istnieje duże ryzyko rozdarcia ucha! Przykłady najniebezpieczniejszych kolczyków:
ogromny pająk z ostrymi nogami;- szponiaste ptasie stopy z cienkimi pazurami;
- kolczyki w kształcie szpilek;
- szkielety syren z kościstym ogonem.
Jednak z winy małego kolczyka można też doznać kontuzji – wystarczy nieostrożnie zdjąć sweter z głowy, zapominając o biżuterii w uchu. Bezpieczne są tylko klasyczne goździki i miniaturowe gładkie krążki.
Przykłady masywnych kolczyków
0
