Co to jest jarmułka?

Głowę każdego pobożnego Żyda należy uwieńczyć jarmułką – wśród chrześcijan panuje zwyczaj zdejmowania nakrycia głowy podczas odprawiania rytuałów. Noszenie części garderoby zakrywającej jedynie czubek głowy nie może mieć innego znaczenia niż rytuał.

Jakim nakryciem głowy jest jarmułka?

Ta okrągła czapka jest tak mała, że ​​ledwo trzyma się na swoim miejscu i wcale nie chroni przed ekstremalnymi warunkami pogodowymi: nie uchroni Cię przed słońcem, będąc bez ronda, nie ukryje Cię przed deszczem. Nosząc go, Żydzi okazują pokorę i poddanie się Bogu, podczas gdy nie-Żydzi okazują szacunek dzieciom Izraela.

Podobny element ubioru znany był poza granicami Judei. Na przykład w XIX wieku jarmułka była częścią domowego zestawu ubrań. Do szlafroka lub szlafroka noszono zabawną czapkę bez ronda.

Swanka przypomina także jarmułkę – cienką szarą filcową czapkę, element stroju narodowego Swanów, przedstawicieli małego ludu zamieszkującego Kaukaz..

Katolicki pileolus jest podobny do żydowskiej jarmułki: ministrowie Watykanu pokrywają nią tonsurę.

Ciekawski! Z okazji wizyty papieża Pawła VI w Izraelu w latach 60. na łamach gazet ukazały się fotoreportaże. Pod jednym ze zdjęć, na którym uwieczniono spotkanie szefa Watykanu z izraelskim prezydentem, widniało wyjaśnienie: „Papieża można rozpoznać po czapce”.

Wreszcie istnieje koncepcja jarmułki akademickiej – to rodzaj nakrycia głowy noszonego przez naukowców.

Jarmułka: znaczenie nazwy i synonimy

Jeśli chodzi o etymologię tego słowa, dane są różne, a różne źródła odnoszą się do następujących języków:

• turecki;
• Polski;
• aramejski.

Najmniej wiarygodna wersja ma pochodzenie tureckie: słowo „yagmurluk” proponowane jako „rdzeń” oznacza „płaszcz przeciwdeszczowy”, czemu zaprzecza funkcjonalność przedmiotu, który ledwo utrzymuje się na głowie.

Zwolennicy wersji polskiej nazwę jarmułki kojarzą z pojęciem jarmułki, czyli „kapelusza”. A znawcy języka hebrajskiego, opierając się na popularnej interpretacji, przywołują wyrażenie „yarei meeloka” (drżenie na widok Boga).

Inna nazwa to bal. Oznacza także kopułę.

Odniesienie historyczne

Ślad tradycji zakrywania głowy w kontakcie z siłami niebios prowadzi do prastarej starożytności. Historycy wyróżniają dwa okresy:

• przed erą Pierwszej Świątyni;
• wejście Judei do Cesarstwa Rzymskiego.

Pierwsza wersja łączy ten zwyczaj zarówno z motywami praktycznymi, jak i religijnymi: należy ukrywać się przed słońcem, aby się nie poparzyć i przed obliczem Wszechmogącego – wyrażając uległość. Jedynie tałes, czyli rytualny welon, można było odpowiednio ukryć. Następnie nastąpiła transformacja reguły, która stopniowo nabrała charakteru symbolicznego: do warunkowego spełnienia wymogu wystarczy maleńka bela.

Druga hipoteza łączy pojawienie się kipy z koniecznością nieróżnienia się zbytnio od ludności grecko-rzymskiej, co wpłynęło na pojawienie się zarówno prohelleńskich Żydów, jak i ortodoksyjnych chrześcijan.

Ludzie nie zaprzątają sobie głowy historią problemu i wyjaśniają wszystko w prosty sposób: potrzebna jest bela, aby Pan niechcący nie usłyszał głupich myśli emitowanych z odkrytej głowy.

Ciekawski! Oprócz noszenia jarmułki znakiem rozpoznawczym Żyda jest odwiedzanie rytualnych źródeł mykwy, w których obmywa się z brudu, odprawianie szabatu oraz tsits (wiązek nici) na ubraniach. Dom żydowski można rozpoznać po umieszczonej na odrzwiach mezuzie – kawałku pergaminu z modlitwą.

Związek z religią i zwyczajami

Wielu Żydów wyróżniało się ciągłym noszeniem jarmułki na znak ciągłego podobania się Wszechmogącemu, a tradycja ta jest żywa od setek lat. Noszenie jarmułki podyktowane jest raczej zwyczajami narodowymi niż kanonami religijnymi.. Zakrywanie głowy podczas modlitwy było zalecane już w starożytności: Tora podaje takie instrukcje kohenom, specjalnej klasie sług, których rodzina sięga samego Aarona, ale nie ma opisu wymaganego stroju. Talmud też nic na ten temat nie mówi.

Niemniej jednak na znak nieustannej służby wielu Żydów nosiło i nosi jarmułkę, podkreślając: mądrość Pana jest ponad głową zwykłego śmiertelnika. Najbardziej pobożni wierzący uważają, że noszenie pod kapeluszem lub tałesem samych jarmułek nie jest wystarczająco pobożne. Nieortodoksyjni Żydzi (ale konserwatyści!) chowają czubek głowy w synagodze i podczas posiłków. Reformatorzy znajdują się w szczególnej sytuacji: nie uważają za konieczne zakrywania głowy mężczyzny, ponadto jeszcze nie tak dawno nie wpuściliby go do innej synagogi reformowanej w jarmułce.. Teraz tradycje wracają.

Kwestia kobiet jest istotna także w Izraelu.W starożytności kobiety nie nosiły jarmużu – po ślubie dziewczyna musiała zakrywać włosy przed ciekawskimi spojrzeniami kocem lub szalikiem. Obecnie czapkę z daszkiem można spotkać również u kobiet, chociaż w kręgach ortodoksyjnych kierują się starożytnymi nakazami, chowając włosy pod szalikiem lub peruką.

Ciekawski! Problem ubioru niepokoił wierzących na długo przed nowoczesnym reformizmem. Już w XIV wieku polski rabin Szlomo Luria musiał odpowiedzieć na pytanie: czy można jeść z „gołą” głową, jeśli boli? I rabin musiał przyznać, że w Piśmie Świętym nie ma bezpośrednich wskazówek w tej sprawie i można się nawet modlić, nie zakrywając głowy. Rabin zalecał jednak, aby nie wdawać się w konfrontację z powszechnie przyjętą tradycją, aby nie uzyskać wśród współwyznawców statusu ateisty. A dla wygody wybierz bardziej miękki materiał!

Rodzaje nakryć głowy

Jedna czapka może różnić się od drugiej kolorem, materiałem i stylem noszenia. Na podstawie tych znaków można nie tylko „obliczyć” ortodoksyjnego Żyda, ale także jego przynależność do określonego kierunku religii. Osoba nosząca jarmułkę może być:

• Akshenaz: zdradzi go czapka o surowych kolorach, częściej w czerni i bieli;
• Sefardyjczycy: preferują wielobarwne, dziane lub haftowane małe czapki z czaszkami;
• Chasydzki: jarmułkę ukryje pod kapeluszem, a w wielkie święta założy sztreiml – uroczysty strój wykonany z czarnego aksamitu, obszyty sobolowymi lub srebrnymi lisimi ogonami.

Ciekawski! „Weise Yarmulke” (po prostu biała jarmułka) podpowiada: jej właściciel studiuje Kabałę! A powagę wyglądu można złagodzić pomponem.

Jak jarmułka utrzymuje się na głowie?

Grawitacja nie jest dobrym pomocnikiem dla lekkiego kapelusza: tradycyjne modele wykonane z ciężkich tkanin są obecnie rzadko noszone. Spinki do włosów mogą pomóc. Lub jest popularnym sposobem noszenia jarmułek pod kapeluszami.

Tym, którzy nie szukają łatwych sposobów, radzimy wybierać jarmułkę ściśle według wielkości, a nawet przenocować w niej (jeśli pozostanie na właściwym miejscu, oznacza to, że nie chybiła celu), co przywodzi na myśl żywe poczucie humoru. A także odpowiedzi samych Żydów na pytanie, co powinien zrobić łysy Żyd. Są trzy z nich:

• pożycz od żony silikonową gumkę do pończochy;
• kup klej lub taśmę dwustronną;
• podnieś opadły stos, włóż go do kieszeni i załóż czapkę.

Interesujące fakty na temat jarmułki

1. Jeśli zobaczysz w pomieszczeniu mężczyznę noszącego nakrycie głowy, nie spiesz się, aby oskarżyć go o złe maniery: a jeśli jest Żydem? Wtedy okazuje szacunek potężnej mocy, która jest nad tobą! Zgodnie z tradycją żydowską nakrycie głowy wymagane jest od mężczyzn od trzynastego roku życia. Nie ma znaczenia jaki rodzaj – czapka, bandana, czapka…
2. Goj, który znajdzie się na żydowskiej ceremonii religijnej, nie ma obowiązku przestrzegania żydowskich tradycji w ubiorze. Ale może!
3. Robienie na drutach jarmułek jest powszechnym zajęciem kobiet wiejskich w zachodniej Jordanii: wyniki ich pracy sprzedawane są na izraelskich rynkach. Cena będzie zależała od specyfiki rynku: na ulicach, na których występują wyraźne skupiska turystów, pamiątka będzie sprzedawana ze zniżką w wysokości pięćdziesięciu szekli. Na normalnym rynku kosztuje około pięciu!
4. Kobiety ze wsi i mieszkańcy miast nie pozostają w tyle w produkcji drutów: kobietę z drutami można spotkać w komunikacji miejskiej, przed recepcją urzędnika, w przychodni i sali wykładowej.
5. Żyd może zobaczyć styl i kolor „swojej” jarmułki z odległości mili. I nigdy się nie pomyli!
6. Czerwony Kapturek w Izraelu nazywa się Kipa Aduma.
7. Żydowskiego ateistę można rozpoznać po głośno wymawianym frazie „Kipat ha Shamayim!”, co oznacza, że ​​przykrywa go sklepienie nieba. Dosłownie można to przetłumaczyć: „Nasza jarmułka to błękitne niebo!”