Przez cały czas, począwszy od czasów starożytnych cywilizacji, kobiety miały zwyczaj zakrywania głowy. Nasi prymitywni przodkowie używali do tego dużej chusty, która oprócz włosów zakrywała klatkę piersiową i szyję. Zastąpiła go chusta – ukośny kawałek materiału w kształcie trójkąta równoramiennego.
W niektórych krajach nadal zachowała się tradycja: po ceremonii ślubnej zdejmij welon z młodej żony i załóż chustę. Jeśli w rodzinie zdarzył się smutek, to w okresie żałoby kobiety zawsze nosiły czarną chustę roboczą, której nazwa pochodzi od czasownika „smucić się”, czyli smucić się. Tradycja ta przetrwała na Rusi do dziś.
Prawosławni w krajach poradzieckich nadal praktykują zwyczaj noszenia chusty w kościołach, świątyniach i podczas wszelkich wydarzeń religijnych.
W Związku Radzieckim kolor czerwony stał się symbolem Rewolucji Październikowej, dlatego bolszewiczki zaczęły nosić szkarłatne chusty. Kobiety z Komsomołu lat 20. i 30. XX wieku nosiły nie tylko podobny nakrycie głowy, ale także jasny krawat.
W średniowiecznej Europie, w okresie prześladowań eleganckich kobiet przez Świętą Inkwizycję, panował zwyczaj zakrywania głowy pod chustą: rozpuszczone włosy uważano za grzeszny element uwodzenia mężczyzn.
@fi.pinterest.com
W Stanach Zjednoczonych w latach 20. ubiegłego wieku coraz większą popularność zdobywała tzw. muzyka country country, bardzo powszechna na południu i zachodzie kraju. Jednym z głównych elementów rozważanej subkultury jest bandana – jedwabna lub tekstylna chusta zawiązana z tyłu głowy. Ten element ubioru noszą mężczyźni i kobiety z różnych pokoleń i klas społecznych.
Tradycyjny strój francuskich dam połowy XVIII wieku składał się ze spódnicy, marynarki, pikantnego kapelusza i… chusty. Ta ostatnia miała zakrywać szyję i klatkę piersiową, jednak temperamentne Francuzki często ją zdejmowały, powołując się na upał.
Hiszpańskie dziewczęta rzadko noszą chustę w naszym tradycyjnym rozumieniu tego elementu ubioru, za to popularna była wśród nich długa chusta, mantyla, wiązana z tyłu. Później zastąpiono ją krótką chustą – toquillą, którą hiszpańskie katoliczki do dziś noszą do kościoła.
W Japonii od dawna istnieje tradycja noszenia śnieżnobiałej chusty dla panny młodej. Rytuał weselny w Krainie Kwitnącej Wiśni ma ogromne znaczenie. Panna Młoda nosi klasyczne kimono, a jej wysoką fryzurę zawsze zdobi biała chusta.
@pinterest.com.au
Chusta jest częścią stroju narodowego Cyganek. Tradycja zakrywania włosów pojawiła się w połowie XIX wieku, kiedy w zachodniej Europie osiedliła się ludność koczownicza. Do dziś zamężne Cyganki splatają ciasne warkocze, które chowają przed ciekawskimi spojrzeniami. Młode dziewczyny również noszą ten atrybut, ale zakrywają warkocze w kok.Rzeczywiście, wśród Cyganów, podobnie jak wśród starożytnych Słowian, włosy są atrybutem magicznym. Z tego powodu dziewczęta nie mogły obcinać krótko włosów. Wierzono, że tracą kobiecą siłę i esencję. Włosy były zawsze zakryte, ponieważ chroniły dziewczynę przed złymi oczami.
Chusta jest dziś stylowym i modnym dodatkiem nowoczesnej kobiety. Ten element garderoby wykonany jest z szerokiej gamy tkanin, od bawełny i jedwabiu po zimowe opcje z kaszmiru i futra.
2
