Buty krowie – czym są, z czego są zrobione?

Sztuczna guma została wynaleziona w latach 30. XX wieku. Do tego czasu państwa wydawały ogromne sumy na obuwie dla żołnierzy, ale nie były w stanie w pełni zapewnić ich swoim armiom. W przedłużających się wojnach czasami trzeba było walczyć tylko w opaskach na stopy. Rzadziej obserwowano taką uciążliwość wśród krajowego personelu wojskowego, który nosił tzw. Buty wieczne - buty krowie. Ciekawe z czego są zrobione?

Dlaczego buty nazywane są krowimi?

Skóra bydlęca lub skóra bydlęca nadała temu butowi nazwę. Materiał w żaden sposób nie jest powiązany z plandeką, choć powszechnie uważa się, że brezent i buty ze skóry bydlęcej to różne nazwy tego samego przedmiotu. W rzeczywistości opcja pierwsza – skóra ekologiczna i wyroby z niej wykonane są noszone przez żołnierzy, druga – skóra naturalna i buty z niej wykonane od czasów sowieckich dostępne były wyłącznie dla oficerów.

Charakterystyka materiału

Sak. Od innych skór bydlęcych różni się naturalną grubością.Wskaźnik ten dla pąkli jest około 5 razy wyższy niż dla śluzowatych i półskórnych. Różnica w przypadku opiki może osiągnąć wartość 10-krotną, w przypadku byka – 2-krotną.

Biorą krowy od świeżych młodych krów, a także byki, które nie ukończyły jeszcze półtora roku. Miejsce nacięcia: otrzewna. Lokalizacja i wiek zwierzęcia pozwala na uzyskanie kawałka materiału litego o dużej średnicy, nieuszkodzonego ukąszeniami, bliznami i rozstępami.

Po oskórowaniu skóra przechodzi długotrwały i wieloetapowy proces garbowania. Technologia obejmowała wcześniej następujące rodzaje przetwarzania:

• mycie;
• mizdrowanie;
• popiół;
• deptanie i ugniatanie w bębnach;
• ciąć;
• wióry;
• pompka na twarz;
• falujący;
• wlewanie specjalnego roztworu do opalania;
• garbowanie sokiem;
• opalanie jest przeplatane.

We współczesnym przemyśle stosuje się garbowanie chromowe – metodę garbowania chromowego wykorzystującą minerały garbujące. Po takiej obróbce produkt staje się średnio 2 razy mocniejszy od skór poddanych garbowaniu roślinnemu. Materiał zaczyna mieć także wysoką temperaturę zgrzewania – jego struktura nie zapada się pod wpływem wrzącej wody i dobrze znosi niszczące działanie rozgrzanych chemikaliów.

Opis projektu buta

Cechy i szczegóły tradycyjnych butów oficerskich:

• skórzane podeszwy z gwoździami;
• każdy but posiada 2 białe uszy (wszyte od wewnątrz);
• tył jest wzmocniony;
• znormalizowana długość trzonka: 45 cm;
• Pułki gwardii nosiły modele dłuższe o 4,5 cm;
• but jest wszyty z tyłu jednym długim szwem;
• standaryzowana waga wkładek: 21,33-46,93 g;
• wysokość obcasa: dokładnie 2 cm;
• pięta zabezpieczona żelaznymi kołkami.

Jakie inne synonimy tej nazwy istnieją?

Ten sam materiał można nazwać zarówno yalovem, jak i yuftem. Jednakże Słowa te nie są pełnymi synonimami, to drugie jest nieco szersze. Terminem tym określa się skórę pobraną z otrzewnej nie tylko młodych byków i krów, ale także koni. Czasami wykorzystuje się także świnie.

Trzecia nazwa to chrom. Jest to jednak błędne. Istnieje ogromna różnica pomiędzy butami z prawdziwego chromu i skóry bydlęcej. Te ostatnie zapewniają lepsze wsparcie kostki i można je nosić podczas pożaru (lub po prostu ugasić nimi ogień). Te pierwsze są znacznie lżejsze, ale nie ma dla nich miejsca w pobliżu ogniska. Znacznie gorzej znoszą wysokie temperatury.

Ważny! Popularnie buty te nazywane są także butami polowymi i oficerskimi.

Trochę historii

Interesujące fakty:

1. Na świecie skóra bydlęca i skóra juftowa kojarzona są z Rosją. Nazywa się to rosyjską skórą i cuir de Russie.
2. Słowo „juft” rzekomo pojawiło się w języku rosyjskim w XVI wieku.
3. Różni się to od europejskich i amerykańskich materiałów naturalnych, które rozpowszechniły się w XIX wieku sposobem ich przetwarzania. Inne kraje stosowały garbniki roślinne, jedynie Rosjanie impregnowali skóry smołą.
4. Obecnie zamiast smoły stosuje się mieszankę tłuszczową, często zawierającą tłuszcz foczy.
5. Podczas I wojny światowej w obuwiu wykonanym z prawdziwej skóry walczyli wyłącznie żołnierze rosyjscy.
6. Po II wojnie światowej buty ze skóry bydlęcej przestały być własnością żołnierzy, zaczęto je nosić w cywilu. Wszyscy nosili takie buty, od uczniów po szefów. Osoby o skromnych dochodach zastąpiły buty yuft kirzachami.

Zalety i wady

Trwałość przy minimalnej konserwacji – podstawowa cecha tradycyjnych butów ze skóry bydlęcej. Za tę jakość były i są cenione przez personel wojskowy.Nie pleśnieją bez wysychania w okopach i na terenach podmokłych i wytrzymują nawet dłużej niż plandeki. Te ostatnie są gorsze pod względem odporności na ciepło.

Kolejną godną uwagi cechą jest ochrona stóp przed wilgocią. Doskonała higroskopijność pozwala zachować suchość nawet przy długotrwałym kontakcie z wodą. Stąd zapotrzebowanie na tego typu obuwie wśród rybaków i turystów.

Ważny! Tradycyjne buty Yuft lub Yal są trudne do noszenia latem. Jest w nich gorąco, ale personel wojskowy i poborowi muszą znosić tego rodzaju niedogodności.

Zalety idą w parze z wadami. Siła i trwałość – charakteryzujących się niesprężystością, szorstkością i długim procesem docierania. Higroskopijność – z problemami z odprowadzaniem potu i dostarczaniem tlenu do skóry. Naturalne pochodzenie materiału – z wysokimi cenami markowych butów damskich z niego wykonanych.

Największy zarzut to ugniatanie (przede wszystkim dodatkowo wzmocniona tylna część). Oczekiwanie na naturalne rozprzestrzenienie się jest zbyt długie. Musimy uciekać się do środków ludowych. Stosuje się mieszaniny z gliceryną, gorące ręczniki i podkładki. Czasami twarde buty napełnia się workami z wodą i wysyła do zamrażarki. Kiedy woda zamarza, rozszerza się, tworząc stały nacisk na ścianki buta.

Nowoczesna moda i buty ze skóry bydlęcej

Obecnie wśród kobiet wzrosło zainteresowanie szorstkimi butami z płaską podeszwą lub na bardzo niskim obcasie. Oficerskie buty ze skóry bydlęcej wpisują się w ten trend. Sugeruje się je nosić nie tylko do strojów w stylu militarnym czy obcisłych jeansów, ale także do spódnic.

Zmiany widoczne są także w designie. Wersję kanoniczną uzupełniają paski, zwężona sylwetka, zamki i klamry. Istnieją modele z górną linią buta, charakterystyczną dla butów kowbojskich.Płaską podeszwę zastąpiono ukrytą klapką lub nawet obcasem.