Łuki i strzały, niegdyś niezbędne przedmioty myśliwskie lub wyposażenie wojskowe, obecnie można znaleźć jedynie w muzeach lub jako dodatek do sportów ekstremalnych. Do przenoszenia służy specjalny futerał wykonany ze skóry, drewna lub metalu.
Nazwa torby ze strzałką
Oryginalna rosyjska nazwa to tul, miała kształt walca i była przymocowana do pasa łucznika pieszego. Dla wojowników na koniach bardziej istotny stał się kołczan - torba z wewnętrznymi przegrodami, które pomagają chronić strzały przed wstrząsami i umożliwiają szybkie usunięcie strzały w razie potrzeby.
Opis projektu
Kołczan to torba, której komora jest podzielona na przegródki w zależności od ilości zawartości. Materiał może być inny: tkanina lub drewno, skóra lub metal, opcje wykonane z bambusa i gałązek wierzby. Ozdobą są hafty i metalowe nity. W przypadku szlachty okładziny kołczanów wykonane są z metali szlachetnych, a znakiem rozpoznawczym jest herb lub ozdoba.
Etui stanowi część saydaka – wyposażenia wojownika jeździeckiego.Sam kołczan ma również odporną na warunki atmosferyczne osłonę zwaną tokhtui. To, jak ozdobny jest sprzęt, jest wskaźnikiem bogactwa lub jego braku.
Informacje historyczne o torbie dla łuczników
Początkowo tul był okrągłym, twardym futerałem na broń pieszego wojownika. Było to niewygodne, ponieważ strzały były pomieszane od trzęsienia się podczas chodzenia, co utrudniało natychmiastowe wyjęcie jednej, jeśli to konieczne.
Kołczan został zapożyczony od ludów tureckich i był doskonały dla łuczników konnych. Wykonywano go w kilku wersjach, zamożni wojownicy nosili dwa z nich: mały na boku i duży za plecami. Do pasów miał zwykle przyczepioną zapasową cięciwę, zwiniętą w rulon.
Rodzaje worków na strzały:
- ebira – futerał haftowany futrem;
- tsubo yanagui – kołczan w kształcie dzbana;
- hira yanagui – płaska torba.
W Scytii używano czegoś w rodzaju kołczanu – pali. Ten futerał na łuk i strzały wykonywano najczęściej z drewna i skóry wyjmowanej z ręki zabitego wroga. Ozdobiono go płytkami z metali szlachetnych i pomalowano na jasne kolory i zapinano na paski na pasku z mieczem. Kołczan taki składał się z dwóch przegródek: bliżej korpusu - na łuk, a na zewnątrz umieszczono aż 180 strzał.
0
