Runo

Syntetyczny polar poliestrowy jest dostępny w różnych opcjach tkanin, różniących się gęstością, składem włókien i włochatością.

Różnice gęstości

Gęstość materiału może wahać się w granicach 100-600 g/m². W zależności od tych wskaźników dzieli się na kilka typów:

• Mikropolar to tkanina, której gęstość nie przekracza 100 g/m². Nadaje się do szycia bielizny i pościeli.
• Polar jest nieco gęstszy niż mikropolar. Wykonuje się z niego legginsy, bieliznę termoaktywną i lekkie bluzy.
• Średniej gęstości runo materiał – 200 g/m². Znajduje szerokie zastosowanie w produkcji odzieży dziecięcej.
• Gruby polar – 300 g/m², idealny na odzież zimową.
• Ultragruby polar ma gęstość 400-600 g/m². Wykorzystuje się go do produkcji odzieży roboczej i sprzętu turystycznego.

Różnice w składzie włókien

Dzianina syntetyczna powstaje na bazie poliestru, ale aby nadać jej różnorodne właściwości, dodaje się do niej inne materiały, a także wykonuje się je wielowarstwowo.

• Dodatek lycry sprawia, że ​​tkanina lepiej dopasowuje się do sylwetki i zwiększa trwałość.
• Spandex dodaje elastyczności.
• Polar składający się z warstwy izolacyjnej i warstwy chroniącej przed wilgocią lub wiatrem nazywany jest polarem bipolarnym. Świetnie nadaje się do ciepłej odzieży wierzchniej.
• Windblock to tkanina trójwarstwowa, wewnętrzna warstwa jest wiatroszczelna, zewnętrzna i wewnętrzna warstwa to cienki polar. Wykorzystuje się go do produkcji ocieplanej odzieży wierzchniej i kombinezonów dziecięcych.

Historia powstania tkanin

Słowo polar, przetłumaczone z języka angielskiego, pierwotnie oznaczało wełnę owczą lub kozią. Pod koniec lat 70. słynna amerykańska firma Malden Mills zaangażowała się w rozwój naukowy w zakresie produkcji nowych nowoczesnych tkanin. Zgodnie z planem miał posiadać wszystkie zalety naturalnych tkanin, a jednocześnie być niedrogi i dostępny dla ogółu społeczeństwa. W 1979 roku wynaleziono taki materiał, zaczęto go również nazywać polarem. Tylko ten rodzaj dzianiny był całkowicie syntetyczny, a surowcem do jej produkcji był tani plastik pierwotny lub recyklingowy.

Właściwości i właściwości nowej tkaniny przekroczyły oczekiwania wielu osób. Przez długi czas uważano, że materiały syntetyczne nigdy nie będą w stanie dorównać materiałom naturalnym. Jednak wynalezienie polaru okazało się prawdziwym przełomem w dziedzinie zaawansowanych technologii. Za swoją pracę twórcy nowego rodzaju dzianin otrzymali Nagrodę Nobla.

Technologia produkcji

Główne etapy:

1. Uzyskanie jednorodnej dzianiny syntetycznej. W zależności od dalszych obszarów zastosowań może mieć różny stopień gęstości. Proces ten jest podobny do delikatnego filcowania wełny.
2. Obróbka parowa i cieplna powstałych tekstyliów.
3. Wyciąganie włókien z gęstej tkaniny w celu uzyskania efektu frotte lub puszystego grzebienia. Czynności te wykonują specjalne urządzenia z licznymi hakami.
4. Impregnat zapobiegający mechaczeniu, zapobiegający tworzeniu się „peletek”.

Dodatkowo materiał można pokryć środkiem hydrofobowym mieszanina lub warstwę antybakteryjną, a także antystatyczną.

Gdzie wykorzystuje się polar?

Początkowo materiał ten wykorzystywano do produkcji odzieży sportowej i specjalistycznej, sprzętu oraz bielizny termoaktywnej. Branża turystyczna bardzo na tym skorzystała. Ciężkie namioty i śpiwory należą już do przeszłości, a dresy stały się niemal nieważkie.

Teraz polar zajął mocne miejsce w modzie młodzieżowej i młodzieżowej. Są to wszelkiego rodzaju czapki, szaliki, bluzy, rękawiczki i rękawiczki, legginsy. Obejmuje to odzież wierzchnią: płaszcze, kurtki, wiatrówki.

Rzadko się zdarza, żeby ktoś nie miał w domu koca, koca, szlafroka czy polarowej piżamy. Trudno wyobrazić sobie dziecięce kombinezony, garnitury i czapki bez tego materiału.

Zalety tkaniny polarowej

Pomimo tego, że polar jest dzianiną całkowicie syntetyczną, wiele osób woli go od naturalnych materiałów. Trudno wymienić pozytywne właściwości tego płótna. Oto główne:

1. Tkanina doskonale zatrzymuje ciepło. Jest miękka i puszysta, przyjemna w dotyku.
2. Dzianina ta charakteryzuje się dobrą elastycznością, ładnie dopasowuje się do ciała, ale go nie krępuje.
3. Skóra w takich ubraniach „oddycha”, ponieważ polar ma specjalną strukturę, pomiędzy jego włóknami znajduje się duża warstwa powietrza.
4. Tkanina jest bardzo łatwa w pielęgnacji: dobrze się pierze, szybko schnie i nie wymaga prasowania.
5. Syntetyczny mieszanina Dzianina ta nie powoduje alergii, dlatego polecana jest na ubranka i zabawki dziecięce.
6. Produkty polarowe są bardzo lekkie i kompaktowe oraz zajmują niewiele miejsca w bagażu. Jest to ważne podczas podróży lub pieszych wędrówek.
7. Przy odpowiedniej pielęgnacji ubrania wykonane z tego materiału mogą służyć długo. Nie osadzą się w nim grzyby i pleśń, roztocza czy mole.
8. Ze względu na taniość i dostępność surowców, polar jest stosunkowo niedrogi.

Syntetyczny runo ma również negatyw właściwości tkaniny, ale jest ich bardzo mało. Są tylko 3 główne wady:

1. Pojawienie się „peletek” na powierzchni produktów. Dzieje się tak zazwyczaj w przypadku tanich materiałów, które nie zostały poddane obróbce antypillingowej.
2. Elektryczność w ubraniach niezabezpieczonych środkami antystatycznymi.
3. Łatwa palność materiału.

W razie potrzeby te niedociągnięcia można wyeliminować, niezależnie traktując produkty kompozycją ochronną. Ale przy zakupie lepiej zwrócić uwagę na jakość.

Zasady pielęgnacji wyrobów polarowych

1. Tkaninę tę można prać w łagodnych środkach piorących w pralce w temperaturze nie przekraczającej 40° w programie dla tkanin delikatnych. Wirowanie powinno być również delikatne. Suszenie maszynowe jest przeciwwskazane.
2. Podczas prania ręcznego nie należy oddziaływać na produkt aktywną siłą mechaniczną. Aby uniknąć rozciągnięcia i utraty kształtu, nie należy go skręcać.
3. Nie trzeba go prasować. Po umyciu i wysuszeniu powróci do stanu wyprostowanego. Nie toleruje wysokich temperatur.
4. W żadnym wypadku nie należy stosować wybielaczy ani agresywnych odplamiaczy.