Jak nazywa się błyszcząca tkanina wełniana?

Dziś świat zna wiele tkanin. Satyna, aksamit, dzianina, jedwab – to tylko niewielka część znanych nam materiałów.

W tym artykule zajmiemy się równie tajemniczą, ciekawą tkaniną zwaną połyskiem, a także poznamy historię jej powstania i produkcji.

Historia połysku

Na Rusi materiał ten stał się znany już w odległym XVIII wieku. Tę trwałą i nieco sztywną tkaninę wytwarzano wówczas z wełny grubszych odmian niż na przykład merynos i kaszmir.

Do szycia ubiorów ceremonialnych używano cienkiej wełnianej tkaniny zwanej lustryną. Jako materiał do szycia surdutów i marynarek męskich stosowano jasny, gęsty połysk.

Lustrin tłumaczy się jako „połysk” (z francuskiego).

Na podstawie literatury poprzednich stuleci można z grubsza zrozumieć, jak popularny był ten materiał. Wykorzystywano go niemal wszędzie: do produkcji odzieży, zasłon, mebli. Materiał ten był preferowany z reguły przez przedstawicieli klas niższych: fryzjerów, urzędników i innych.

Jednak z biegiem czasu lustryna zaczęła tracić na popularności, a na początku XX wieku wszyscy o niej zapomnieli. Teraz jest uważany za tani rodzaj tkaniny.

Trzy etapy tworzenia połysku

Zanim zaczniemy mówić o produkcji lustriny, warto zauważyć, że jej właściwości w wielu krajach mogą różnić się od wersji oryginalnej. Na przykład w Rosji i Niemczech przy produkcji tej tkaniny dodano naturalne nici bawełniane, co nadało jej piękniejszą i błyszczącą powierzchnię.

Jego produkcja podzielona jest na trzy etapy:

• Produkcja przędzy. W pierwszym etapie wełna jest odtłuszczana, przecierana i olejowana.
• Produkcja trudnych materiałów. Drugim etapem było przędzenie włóczki, starając się, aby była ona jak najcieńsza, aby tkanina była gładsza i przyjemniejsza w dotyku.
• Wykończeniowy. Następnie sprawdza się przędzę pod kątem szczelin i sęków, które mogły powstać podczas przędzenia przędzy. Teraz obce zanieczyszczenia są usuwane, a materiał jest gotowy do użycia.

Zastosowanie lustryny

Jak wspomniano powyżej, lustrin był używany od bardzo dawna i znajdował zastosowanie w wielu obszarach. Najczęściej szyto z niego odzież dziecięcą i damską: bluzki, sukienki, płaszcze. Rzadziej z tej tkaniny szyto odzież męską: kurtki, koszule, lekkie swetry.

Warto zaznaczyć, że materiał jest bardzo mocny i trwały, a na początku swojego pojawienia się nie należał do tanich. Pomimo wszystkich zalet tego materiału, dziś praktycznie nie jest on stosowany we współczesnym przemyśle i jest tkaniną zapomnianą przez czas.