Jest wiele szczegółów, które widzimy na co dzień, ale nie zastanawiamy się nad ich pochodzeniem i znaczeniem. W tym artykule rozważymy nie tylko definicję kieszeni, ale także poznamy jej historię.
Najpierw powinieneś wiedzieć, czym jest ten produkt. Można wyróżnić kilka definicji. Słownik stwierdza więc, że jest to element garderoby prezentowany w postaci torby do noszenia drobiazgów, szalika, pieniędzy. Można go wszyć bezpośrednio lub przyszyć do spodni, płaszczy itp. Ponadto z wyglądu zwykle wygląda jak czworokątny pojemnik. 
Historia kieszeni
Samo pojawienie się następuje w ostatniej tercji XVII wieku. Nie można zatem powiedzieć, że opisana dziura jest starożytna. Po raz pierwszy można więc go postrzegać jako worek, w którym umieszczono monety. Nie był on jednak przyszyty bezpośrednio do głównego przedmiotu. Stosowana jako dodatek do kobiecego paska pod spódnicą. W przypadku mężczyzn wycięcie mocowano nad spodniami.Aby jednak zapewnić dostępność, stworzono specjalne wycięcia.
UWAGA! Kieszeń stała się samodzielną rzeczą za Ludwika XIV.
Jeśli zagłębimy się w przeszłość, warto wspomnieć o XV wieku, kiedy opisywany przedmiot uznawany był za damski dodatek do pełnoprawnego stroju. Najczęściej używanym materiałem był len. Górę ozdobiono ozdobnymi wstawkami, wielobarwnym haftem i przeszyciami.
W przypadku większej liczby rodzin szlacheckich używano aksamitu lub satyny - drogich tkanin. Po rozszerzeniu stosowania tego produktu na mężczyzn, kobiety zaczęły rozwijać tworzenie i użytkowanie toreb. Już wtedy istotny element siateczki przeznaczony był do przechowywania drobnych przedmiotów.
W czasach nowożytnych stopniowo modne stało się wszywanie odcinków w styl codzienny. A wnęki na zawiasach były preferowane wyłącznie przez starszą populację, pokazując w ten sposób społeczeństwu napływ tradycyjnych poglądów. We współczesnym świecie można zauważyć obecność większości rzeczy, ponieważ czasami uważa się je za integralną część.
Rodzaje kieszeni ze zdjęciami
Istnieją tylko trzy odmiany: model nakładkowy, w szwach i ze szczeliną. Zatem każdy z nich można także podzielić na podtypy. Najpierw przyjrzyjmy się opcjom wdrożenia pierwszego z powyższych.
Faktury są chyba najbardziej powszechne, ponieważ są łatwe do wdrożenia. Są wszyte po zewnętrznej stronie materiału. Jeśli chodzi o kształt, może to być kwadrat, prostokąt lub wszystkie nietypowe kształty. Dlatego poniżej przedstawiono jego podtypy:
Prosta opcja raczej stosuje się go na tkaninach dżinsowych, a także w modelach, w których nie ma podszewki.
Prążkowany potrzebne do uzupełnienia wizerunku gęstego i grubego produktu. Przykładami są kurtki i różne kurtki.
Z zaworem często dostarczany do odzieży męskiej jako element dekoracyjny.
"Aktówka" powstały w wyniku dużej liczby fałd wymiarowych.
Element składający się ze szwów ma również kilka typów:
Najprostszy. Bardzo łatwo jest go wyciąć, a następnie przyszyć. W rzeczywistości należy to oznaczyć za pomocą znaków poprzecznych.
Z zamkiem błyskawicznym. Posiada podobne funkcje jak poprzednia wersja. Jednak w grę wchodzi błyskawica.
Karb z lufą tnącą można to zrobić dość szybko. A ich obecność często można znaleźć w spódnicach lub spodenkach. Aby dodać akcentu dekoracyjnego, zaleca się zastosowanie klapki.
Przedstawiciele szczelinowi nie mają szczególnie zróżnicowanego kształtu: w kształcie rombu, kwadratu, owalu, prostokąta. Jednak kierunek okazuje się być absolutnie dowolny: pionowy, poziomy, nachylony i tak dalej. Wszystko zależy od twórcy i jego wyobraźni. Dlatego do nauki wskazane jest poznanie następujących aspektów:
Najczęściej spotykane wyposażone są w zamek błyskawiczny. Można je więc znaleźć niemal wszędzie i wszędzie. Ale częściej na odzieży wierzchniej: wiatrówkach, płaszczach przeciwdeszczowych, płaszczach. Należy tu wspomnieć także o rodzaju wykonania. "w kadrze". Różni się od innych tym, że główny materiał musi zostać przecięty.
Tajniki z liściem (wbudowana sekcja tworząca linię) dostępne są: z końcówkami wszytymi i z końcówkami do przeszycia.
Blenda praktycznie nie różni się od zwykłego przedstawiciela. Można zauważyć, że jest to oszustwo, ale jeśli spróbujesz włożyć w to rękę.
„W szczelinę”.
„Na krawędzi” prawie wszystkie części są specjalnie ukryte na odwrotnej stronie.Od frontu widoczne jest jedynie wejście – przetworzony krój, który tworzy jedna lub dwie tradycyjne okładziny. Kierunek wzoru może pokrywać się bezpośrednio z otworem. W ten sposób zostanie spełniona funkcja dodatkowego wystroju, oczywiście w zależności od tkaniny i jej koloru.
1
